Foucault Sarkacı by Umberto Eco
My rating: 5 of 5 stars
Foucault Sarkacı, sahiden casusluk ve politik entrika romanı sayılır mı bilemedim ama en uygunu da bu geldi. Doğrudan öyle olmasa da bir "entrika", entrika olmadığını bilmeyen bir entrika nasıl kurgulanabilirin anlatısı olabilir en azından.
Demek ki sorun inançta, inanmak ya da inanmamak inancın iki yüzü olabilirmiş sanki. İnanan için inancı yetersizleşir bir süre sonra ve yetersizleştikçe de hem güçlenir hem de güçsüzleşir. Güçlenir çünkü yetersizleşmesi toplumsal kabulün artmasına, inancın dünyevileşip maddileşmesine ama maddileşirken de günlük hayatın içerisine küçük küçük yerleşip kalıtlaşıp ve aynı anda da maddesizleşmesine yol açar (sanki)... O zaman inananın kendi ruh dünyasında yetersizleşir, daha büyük bir inanç aramasına neden olur, bir giz... Asla çözülmemesi gereken...
"En karanlık sırlarla" komplo teorilerinin birleştiği yeri resmetmiş galiba Eco. İnancın dünyevileşmesi -aydınlık- nasıl ki aklın öne çıkmasıysa, aynı aklın arayıp bulup -bulamazsa da yaratıp- hiç çözülmemesi istenecek gizlerle inancı yeniden var etmesinin hikayesi... Aydınlığın karanlık yüzü (ya da rahat batmış insanlık mı?)
Tür olarak ortalığı karıştırmayı seviyoruz galiba...
View all my reviews
0 Yorumlar