“Çalışmak” amaç olur mu?

“Çalışmak için çalışmak” gibi bir amacımız zaten olamaz (yoksa olur mu?). İyi de çalışmıyor olsak, yani yaşamak-ihtiyaçlarımızı gidermek için çalışmak zorunda olmasak nasıl olurduk? Değerlerimiz, ahlaki/etik yargılarımız, kutsallarımız nasıl şekillenirdi?

Sahip olma güdümüz nasıl tatmin olurdu mesela? (Olur muydu demiyorum, kesin olurdu).

Ütopiklerin umduğu gibi hayal gücümüz zirve yapar, sanatsal yönümüz tavana mı vururdu? (Konuyu nerden bulurduk?) Yoksa kendimizi zerre zorlama ihtiyacımız olmayacağından iyice salar, yumuşakçalara mı benzerdik?)

Belki ben oturup “çalışsak nasıl olurdu?” diye bir yazı yazardım (yazar mıydım?)

Bugünkü gibi yoğun bir günün ardından çıkan yazı da böyle oluyor işte. (Ama cidden çok yoğundu).