İlk, Alman müzisyen Patrick Metzger kuyllanmış terimi; “millenial whoop”. Müzik terminolojisinde, büyük bir ölçekte, beşinci ve üçüncü notalar arasında ileri geri sıçrayan biz dizi nota ya da sadece iki notanın arka planda sürekli tekrarlanması.
Metzger’in dikkat çektiği bu durumun, günümüzde “hit müziğin ark planı” ya da bir başka deyişle pop müziğin iskeletini oluşturduğu ciddi müzik eleştirmenlerince yaygın kabul gören bir görüş haline geldi. Bunu da hegemon kültürün biçimlendirdiği algı dünyamızda, kulaklarımızca kolaylıkla fark edilen basit tını tekrarıyla, içgüdüsel ritim duygumuzu uyararak yapıyor.
Metzger’e göre son on yılın popüler hit şarkılarının neredeyse tamamında bu tını var, yani aslında hepsi, “aynı şarkının” farklı versiyonları aslında.
Justin Bieber, Selena Gomez, Katy Perry vs. de o aynı şarkıyı tekrarlayan dünyaca ünlü şarkıcılar işte. (Bir tek Serdar Ortaç değilmiş yani çevir çevir aynı şarkıyı çalan).
Tabii bunun oldukça mantıklı bir nedeni de var:
“Her şarkının kulağa aynı gelmesi” aslında önemli bir pazarlama stratejisi. Bugün dünyada bir şarkıcıyı sıfırdan piyasaya sürmek için en az 1 milyon dolarlık marketing harcaması yapmak gerekiyor. Bu kadar büyük paraların döndüğü bir sektörde pazarlamacılar riske girmek istemiyor; piyasaya aşinalık uyandıran şarkılar ve aynı yaşam tarzına sahip şarkıcılar sunuluyor. Dünyadaki genç ve ışıltılı şarkıcı patlamasını da bu yönde okuyabiliriz.[1]
Bu arada, aynı dalganın bizdeki son temsilcisi de Aleyna Tilki elbette.
0 Yorumlar